Χρονολόγιο Μουσικού Πολιτισμού

Γεννήθηκε στα Μεστά Χίου. Ήταν ερασιτέχνης τραγουδίστρια. Ακούσματα είχε από μικρή λόγω του πατέρα της που επίσης τραγουδούσε αλλά και από την παρουσία των προσφύγων στην περιοχή, που επηρέασε τον τρόπο που ερμήνευε τα τραγούδια. Όλα τα μάθαινε εμπειρικά «με το αυτί». Η κύρια απασχόλησή της ήταν ο θερισμός και η μαστιχοκαλλιέργεια, ενώ μετά το 1976, εργάστηκε για μια πενταετία ως καθαρίστρια σε πλοίο. Έχει συμμετάσχει σε πλήθος μουσικών καταγραφών.

Έπαιζε νταβούλι και συνεργαζόταν με τον Μανταμαδιώτη μουσικό Θεόφραστο Γαβριήλ ή «Γιάννο», που έπαιζε κλαρίνο και βιολί. Οι δυο τους συμμετείχαν σε διάφορα μουσικά δρώμενα όπως πανηγύρια, γάμους, αρραβώνες ενώ είχε παίξει σε πολλά καφενεία του Μανταμάδου.

Βαλάσης Νίκος Λέσβος

Ήταν ερασιτέχνης τραγουδιστής ενώ παράλληλα δούλευε ως οικοδόμος, επάγγελμα που το διδάχτηκε από τον πατέρα του. Είχε τραγουδήσει σε πολλά χωριά της Λέσβου σε διάφορες περιστάσεις. Τραγουδούσε ή «τραβούσε» κυρίως αμανέδες.

Γνωστός με το προσωνύμιο «Βαλάκ’» ή «Μπαλάκ’». Έπαιζε βιολί και εντάχθηκε στην κομπανία που είχε ο πατέρας του, Βαλάκος, σε συνεργασία με μουσικούς της περιφέρειάς του. Το ρεπερτόριο του αποτελούνταν κυρίως από τοπικούς και μικρασιατικούς σκοπούς, ενώ έπαιζε σε πολλά χωριά της περιφέρειας του Πλωμαρίου, καθώς και στην Κεντρική Λέσβο.

Το παρατσούκλι του ήταν Τουρκογιάννης. Ξεκίνησε να παίζει βιολοντσέλο και ντραμς στην κομπανία του πατέρα του, Γιάννη, που έπαιζε σαντούρι. Έπαιζε συρτά, μπάλλους καρσιλαμάδες, ζεϊμπέκικα, ταξίμια πάνω σε τούρκικους «δρόμους». Το οικογενειακό μουσικό συγκρότημα των «Τουρκογιάννηδων» έχει παίξει σε πολλά χωριά της Λέσβου, σε διάφορα καφενεία και πανηγύρια.

Βίγλατζης Μιχάλης Λέσβος

Παγκοίνως γνωστός με το παρατσούκλι «Παππέλ’» γεννήθηκε στην Αγιάσο. Ο πατέρας του τον έστελνε από μικρό να μαθητεύσει κοντά σε διάφορους μαστόρους. Τελικά επέλεξε την οικοδομή και έγινε σοβατζής ενώ αργότερα δούλεψε ως εργάτης σε ελαιοτριβείο. Διακρίθηκε στον καλλιτεχνικό στίβο της Αγιάσου κυρίως για τα τραγούδια του στο πατροπαράδοτο καρναβάλι του χωριού, και τις θεατρικές του εμφανίσεις στις ηθογραφίες και στις επιθεωρήσεις του Αναγνωστηρίου.

Βογιατζίνης Γιάννης Σάμος

Κατάγεται από τον Παγώνδα της Σάμου. Έπαιζε τσαμπούνα ενώ παράλληλα κατασκεύαζε τσαμπούνες. Δεν διδάχτηκε από κάποιον να παίζει τσαμπούνα, μόνο επηρεάστηκε από τα ακούσματα που είχε από άλλους τσαμπουνέρηδες, από μικρή ακόμα ηλικία. Επίσης εργάστηκε και ως τσαγκάρης. Ιδιαίτερα την περίοδο των αποκριών μέσα στα καφενεία υπήρχε από μια τσαμπούνα και όταν έπαιζε τραγουδούσαν όλοι ομαδικά συνήθως άσεμνα ή «αδιάντροπα» δίστιχα.

Βουγιούκας Γιάννης Λέσβος

Γεννήθηκε στο Σκουτάρο Λέσβου. Ήταν πρακτικός οργανοπαίχτης και τραγουδιστής. Έπαιζε νταούλι και μπουζούκι από νεαρή ηλικία. Το 1960 μετανάστευσε στον Καναδά όπου άνοιξε κουρείο. Τα  Σαββατοκύριακα έπαιζε μουσική σε διάφορα κέντρα και εκδηλώσεις. Επίσης συμμετείχε σε επαγγελματικά συγκροτήματα σε κάποια κέντρα και σε εκδηλώσεις της Ελληνικής Παροικίας στο Μόντρεαλ του Καναδά.

Κατάγεται από τους Μυτιληνιούς της Σάμου. Ασχολήθηκε από πολύ μικρός με τη μουσική παίζοντας ακορντεόν και αρμόνιο. Οι κύριες περιστάσεις στις οποίες έπαιζε μουσική ήταν τα πανηγύρια, οι γάμοι αλλά και τα διάφορα κέντρα διασκεδάσεως. Έχει ηχογραφήσει κάποιες κασέτες και έχει συμμετάσχει επίσης σε ένα Audio CD με τον τίτλο «Live Greek Music». Επίσης έχει συνεργαστεί με τον ηθοποιό και τραγουδιστή Νίκο Ξανθόπουλο το 1985, καθώς και άλλους γνωστούς μουσικούς, ενώ δέχτηκε και πρόταση να δουλέψει στην Αθήνα.

Κατάγεται από τους Μυτιληνιούς της Σάμου. Ασχολήθηκε από πολύ μικρός με τη μουσική παίζοντας ακορντεόν και αρμόνιο. Οι κύριες περιστάσεις στις οποίες έπαιζε μουσική ήταν τα πανηγύρια, οι γάμοι αλλά και τα διάφορα κέντρα διασκεδάσεως. Έχει ηχογραφήσει κάποιες κασέτες και έχει συμμετάσχει επίσης σε ένα Audio CD με τον τίτλο «Live Greek Music». Επίσης έχει συνεργαστεί με τον ηθοποιό και τραγουδιστή Νίκο Ξανθόπουλο το 1985, καθώς και άλλους γνωστούς μουσικούς, ενώ δέχτηκε και πρόταση να δουλέψει στην Αθήνα.

Έπαιζε μπουζούκι και τραγουδούσε. Η πρώτη του επαφή με τη μουσική έγινε μέσω του πατέρα του, που ήταν ψάλτης. Έχει παίξει σε όλα σχεδόν τα πανηγύρια της Σάμου. Μάθαινε να παίζει τα τραγούδια ακούγοντας τα σε δίσκο. Παράλληλα όμως, συμμετείχε και σε άλλες σχετικά μόνιμες μουσικές δραστηριότητες όπως στο καφενείο του Χατζηθανάση στο Παγώνδα και σε εξοχικό. Η πρώτη εμπειρία του από τα μουσικά δρώμενα εκτός Σάμου, προήλθε από τη συμμετοχή του σε μια τουρνέ στα Δωδεκάνησα.

Έπαιζε επαγγελματικά σαντούρι και ντραμς. Παράλληλα ασχολιόταν με αγροτικές εργασίες κυρίως με την καλλιέργεια της ελιάς στην Περιφέρεια του Παλαιοχωρίου. Έπαιζε μουσική σε γάμους και πανηγύρια, αλλά και σε γλέντια σε καφενεία και σε σπίτια, σε συνεργασία με τον αδερφό του Παναγιώτη στη κομπανία με το όνομα «Τα Γανωσέλια». Στο ρεπερτόριο του περιλαμβάνονταν όλοι οι τοπικοί σκοποί και χοροί, μικρασιατικοί σκοποί αλλά και τα επονομαζόμενα «ευρωπαϊκά».

Γιαμαίος Ιωάννης Σάμος

Ξεκίνησε να ασχολείται με το βιολί όταν ήταν 18 χρονών. Έπαιζε μαζί με τα αδέρφια του, δημιουργώντας τη δική τους κομπανία, γνωστοί και ως ‘Γιαμαίοι’ σε γλέντια που διοργανώνονταν στα μαγαζιά του Αγαθονησίου. Μαζί τους έπαιζε και ο πατέρας τους, Σταύρος στο βιολί, σε γάμους του νησιού. Με τη μουσική ασχολήθηκε επαγγελματικά όταν μετακόμισε στην Αθήνα. Εκεί συνεργάστηκε με μουσικούς από τις Κυκλάδες, καθώς και με τον Βαγγέλη Κονιτόπουλο και με τα παιδιά της Ελένης Λεγάκη.

Γιαννής Στρατής Λέσβος

Έπαιζε επαγγελματικά κιθάρα και τραγουδούσε από το 1952 μέχρι το 1973, οπότε μετανάστευσε στην Αμερική. Στο διάστημα αυτό, συνεργάστηκε μόνο με μουσικούς από τον Μανταμάδο και την Κάπη. Η πρώτη του συνεργασία ήταν με την Μανταμαδιώτικη κομπανία της οικογένειας Κουτζανίδη και περιστασιακά, μόνο, με άλλες δύο κομπανίες του Μανταμάδου, των οικογενειών Βουγιούκα και Γιάννου. Τραγουδούσε σε καφενεία, σε εξοχικά κέντρα και σταθερά στο Πανηγύρι του Ταξιάρχη Μανταμάδου.

Δασκαλάκης Δημοσθένης Χίος

Γεννήθηκε στα Αλάτσατα της Μ. Ασίας και το 1922 έφθασε ως πρόσφυγας στη Χίο όπου εγκαταστάθηκαν στα Θυμιανά. Ήταν ερασιτέχνης οργανοπαίκτης και τραγουδιστής. Το παίξιμο του είχε κυρίως ανατολίτικο ύφος και το ρεπερτόριό του περιελάμβανε συρτά, καλαματιανά και ζεϊμπέκικα. Έπαιζε σε πανηγύρια, ονομαστικές εορτές, αρραβώνες, γάμους, βαφτίσεις, μέχρι και το 1963.

Έπαιζε επαγγελματικά κλαρίνο, από το 1955 έως το 1975. Ασχολήθηκε και με τη βαμβακοκαλλιέργεια για βιοποριστικούς λόγους. Συνεργάστηκε με νεότερους μουσικούς, τους οποίους είχε διδάξει ο ίδιος θεωρία μουσικής, αλλά και πρακτική. Στο μουσικό συγκρότημα [αν και] δεν υπήρχε επαγγελματίας τραγουδιστής, ωστόσο οι περισσότεροι οργανοπαίκτες μπορούσαν να τραγουδήσουν. Ως πιο έμπειρος μουσικός, κρατούσε το χρόνο [επειδή δεν είχαν κρουστά], ενώ είχε και την ευθύνη για τη σειρά των χορών στα πανηγύρια και στα γλέντια.

Εγγλέζος Ηλίας Χίος

Έπαιζε ούτι και κιθάρα αλλά κυρίως τραγουδούσε. Πριν ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική εργάζονταν από 16 ετών ως κουρέας. Συνήθιζε να πηγαίνει σε πανηγύρια, αλλά αφότου έπιασε σταθερή δουλειά σε μουσικά κέντρα μείωσε τις εμφανίσεις του. Έχει συνεργαστεί με πολλούς μουσικούς εντός και εκτός Χίου. Συνεργάτες του ήταν οι Γιουλμπαξιώτες, δύο αδέλφια που έπαιζαν βιολί και σαντούρι, ενώ αργότερα ο Στέφανος Νεαμονιτάκης. Επίσης, συνεργάστηκε με την εταιρία Columbia με την οποία έχει βγάλει δίσκους στην Αθήνα.

Ελιάς Κώστας Λήμνος

Ο Κώστας Ελιάς συμμετείχε στα μουσικά δρώμενα παίζοντας βιολί, σαντούρι, ακορντεόν. Ασκούσε και το επάγγελμα του οικοδόμου. Έπαιρνε μέρος σε προγραμματισμένα ή αυτοσχέδια γλέντια, αρραβώνες, σε γάμους, σε βαφτίσια, σε γιορτές, σε πανηγύρια κ.α. Έχει παίξει επίσης, σε πλατείες, σε σπίτια, σε καφενεία, σε εξοχικά κέντρα, σε νυχτερινά κέντρα διασκέδασης, σε χώρους εκδηλώσεων και σε εξωκλήσια.

Ζαφειρίου Ευριπίδης Λέσβος

Έπαιζε κλαρίνο, σαξόφωνο, αλλά και μπουζούκι. Το ρεπερτόριο του αποτελούνταν κυρίως από ζεϊμπέκικα, καρσιλαμάδες, συρτά, μπάλλους και πατινάδες. Έπαιζε μαζί με τον γιο του, Κώστα (σαντούρι), στα καφενεία και στα εξοχικά κέντρα της Αγιάσου.

Ερασιτέχνης οργανοπαίχτης, έπαιζε τουμπί, κλαρίνο και κυρίως τσαμπούνα. Τσαμπούνα και τουμπί έμαθε μόνος του παρακολουθώντας τον πατέρα του να παίζει τουμπί με άλλον τσαμπουνιέρη. Έκανε για κάποιο διάστημα μαθήματα κλαρίνου όταν ήταν περίπου 17 χρονών, ενώ έπαιξε και στο στρατό, στη φιλαρμονική του ναυτικού. Από δώδεκα χρονών έπαιζε κυρίως τις Απόκριες. Το επάγγελμά του ήταν γεωργός. Το 1964 μετανάστευσε στην Αυστραλία όπου εκεί συνέχισε να παίζει τσαμπούνα σε βαφτίσεις, διασκεδάσεις και γενέθλια ενώ επίσης είχε παίξει μουσική σε πολλά μέρη της Ελλάδας.

Έπαιζε ακορντεόν και αρμόνιο. Ξεκίνησε την επαγγελματική του ενασχόληση με τη μουσική από την κομπανία του πατέρα του, Ποσειδώνα. Γνώριζε τους παραδοσιακούς σκοπούς του τόπου του, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν μικρασιατικής προέλευσης.  Στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας όπου έμεινε από το 1951 έως το 1971 συνεργάστηκε με διάφορους Έλληνες και ξένους μουσικούς, σπάνια όμως με τον αδερφό του Γιάννη, επειδή έπαιζαν το ίδιο μουσικό όργανο. Εκεί έμαθε να παίζει και σκοπούς Latin και Jazz.

Ήταν επαγγελματίας μουσικός, έπαιζε βιολί και κατασκεύαζε για δική του χρήση μουσικά όργανα. Είχε το προσωνύμιο «Μικές». Παράλληλα, εργαζόταν και ως εργάτης, αγρότης και μαραγκός. Με τη μουσική, ξεκίνησε να ασχολείται επαγγελματικά από τη στιγμή που παντρεύτηκε και εγκαταστάθηκε στο χωριό της συζύγου του, στις Ράχες. Εμπλούτιζε το ρεπερτόριο του και μάθαινε καινούργια τραγούδια. Οι περιστάσεις κατά τις οποίες συνήθιζε να παίζει ήταν βαφτίσια, γάμοι και σε γιορτές σε άλλα χωριά της Ικαρίας.

Καρανικόλας Απόστολος Λέσβος

Καταγόταν από τον Μανταμάδο. Άσκησε το επάγγελμα του πατέρα του, που ήταν σαμαροποιός μέχρι το 1966, οπότε άνοιξε ψιλικατζίδικο. Αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του για να συγκεντρώσει λαογραφικό και παραδοσιακό υλικό του Μανταμάδου. Καρπός της προσπάθειάς του αυτής, εκτός από τα λαογραφικά κείμενά του, που κατά καιρούς δημοσιεύθηκαν σε τοπικά περιοδικά και εφημερίδες, είναι και τρία βιβλία του. Υπήρξε ιεροψάλτης , υπηρετώντας τη βυζαντινή μουσική από το 1948 με αγάπη και πάθος.

Καραντενιζλή Ειρήνη Λέσβος

Ήταν ερασιτέχνης τραγουδίστρια. Έμαθε να τραγουδάει εμπειρικά ακούγοντας τους σκοπούς που έλεγε η μητέρα της και ο παππούς της. Χώρος δράσης της, η στενή γεωγραφική περιοχή του Μανταμάδου. Τραγουδούσε κυρίως σε περιστάσεις που συνδέονταν με τον κύκλο της ζωής (αρραβώνες, γάμους, κηδείες, θρησκευτικές γιορτές, πρακτικές εθίμων κ.ά.). Στο ρεπερτόριο της περιλαμβάνονται επίσης και Μικρασιατικά τραγούδια.

Γνωστός με το παρατσούκλι ‘Σκορδαλιάς’. Έπαιζε μπουζούκι, ενώ περιστασιακά συμμετείχε σε κομπανίες, συνοδεύοντας άλλους μουσικούς με την κιθάρα του. Σταθερές μουσικές δραστηριότητες για τον ίδιο αποτελούσαν τα γλέντια στις κοινωνικές συνεστιάσεις, καθώς επίσης και τα τοπικά πανηγύρια του νησιού. Έπαιξε μπουζούκι (και) στην Αλεξανδρούπολη, στον Άγιο Ευστράτιο, στη Σαμοθράκη και στη Δράμα. Στο ρεπερτόριο του εκτός από λαϊκή μουσική, έπαιζε και αρκετά ευρωπαϊκά τραγούδια. Πολλά από αυτά τα μάθαινε από δίσκους της εποχής που αγόραζε.

Κολύβας Αγγελής Χίος

Έπαιζε τουμπί κυρίως τις Απόκριες και την Πρωτοχρονιά. Συνεργάστηκε σταθερά με τον Αντώνη Τσικολή που έπαιζε γκάιντα. Επίσης έχει συνεργαστεί και με τον Κώστα Καλλιπέτη, τσαμπούνα. Σημείο δράσης του ήταν μόνο τα χωριά της στενής γεωγραφικής του περιφέρειας ενώ έχει παίξει στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης καθώς και σε εκδηλώσεις της Ένωσης Μαστιχοπαραγωγών της Χίου στο ξενοδοχείο ‘Χίλτον’ στην Αθήνα.

Κοτσιναδέλλης Θανάσης Λήμνος

Έπαιζε λύρα από νεαρή ηλικία με πλούσια δραστηριότητα στα μουσικά δρώμενα του τόπου. Παράλληλα, διατηρούσε ταβέρνα στην πλατεία του χωριού Τσιμάνδρια. Άρχισε να ασχολείται συστηματικά με τη μουσική μετά την ολοκλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων. Επίσης δίδασκε λύρα σε νέους της Λήμνου καθώς και παραδοσιακούς χορούς σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού. Συμμετείχε περισσότερο σε εκδηλώσεις που διοργανώνοντας εντός και εκτός νησιού.

Οργανοπαίχτης με λίγες θεωρητικές γνώσεις μουσικής και τραγουδιστής, έπαιζε κιθάρα και Ακορντεόν. Έπαιζε σε πανηγύρια, αρραβώνες, γάμους, καντάδες και σε διασκεδάσεις σε σπίτια και σε καφενεία, ενώ είχε επισκεφτεί πάρα πολλά χωριά της Λέσβου. Επίσης, έπαιζε και τραγουδούσε «λαϊκά» και «ρεμπέτικα» τραγούδια, καθώς και τα επονομαζόμενα «ευρωπαϊκά» τραγούδια, δηλαδή φοξ, βαλς, ταγκό κ.ο.κ.

Κρανιδιώτης Δημήτρης Λέσβος

Επαγγελματίας οργανοπαίχτης. Έπαιζε κλαρίνο, σαντούρι και ντραμς. Σε συνεργασία με τους αδερφούς του, καθώς και με άλλους συντοπίτες του μουσικούς, συμμετείχε σε διάφορα πανηγύρια της Λέσβου. Ξεκινούσαν με συρτά και καλαματιανά, μετά έπαιζαν καρσιλαμά και ζεϊμπέκικα, και ολοκλήρωναν με χασάπικα και τσάμικα.

Κυριακόγλου Ευστράτιος Λέσβος

Ξεκίνησε παίζοντας ντραμς στην κομπανία του πατέρα του, του Μενέλαου Κυριακόγλου γνωστό ως ‘Οι Καπιώτες’ ή ‘Μενελάηδες’ στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Περιστασιακά συνεργάστηκε και με άλλους μουσικούς, από την Κάπη, τον Μανταμάδο, την Κλειού και την Αγία Παρασκευή. Έπαιζε όλους τους τοπικούς σκοπούς και τα τραγούδια της Λέσβου, τους μικρασιάτικους σκοπούς και τραγούδια καθώς επίσης και σκοπούς γνωστούς στην ηπειρωτική Ελλάδα τους οποίους έμαθε να παίζει κατά τη στρατιωτική του θητεία στο Διδυμότειχο. Επίσης λαϊκά και ρεμπέτικα και στα πανηγύρια κυρίως «ευρωπαϊκά».

Κυριακόγλου Μιχάλης Λέσβος

Έπαιζε βιολί, κιθάρα, ακορντεόν, αρμόνιο. Επίσης παρέδιδε μαθήματα μουσικής σε νεότερους. Ήταν μέλος της οικογενειακής του κομπανίας με την προσωνυμία «Μενελάηδες» ή «Καπιώτες». Κατά τη διάρκεια της πολύχρονης επαγγελματικής του ενασχόλησης με τη μουσική, συμμετείχε σε διάφορα μουσικά δρώμενα, όπως σε προγραμματισμένα ή αυτοσχέδια γλέντια, σε αρραβώνες, σε γάμους, σε βαφτίσια, σε γιορτές, σε πανηγύρια κ.α. Έπαιζε επίσης μουσική σε καντάδες αλλά και σε κηδείες κυρίως νέων ανθρώπων.

Από το 1938 έπαιζε επαγγελματικά σαντούρι και ντραμς σε γάμους, γλέντια σε σπίτια και σε καφενεία, σε πανηγύρια στην περιφέρεια της Γέρας, καθώς και στη Λέσχη του Παπάδου. Ήταν μέλος της κομπανίας των πνευστών που είχε φτιάξει ο πατέρας του, την επονομαζόμενη «οι Γεραγώτες». Κάθε χειμώνα έμενα για 5-6 μήνες στην Αθήνα και έπαιζε ντραμς σε νυχτερινά κέντρα. Από τις ερασιτεχνικές ηχογραφήσεις που έχει κάνει σε κασετόφωνο, τα τραγούδια του έχουν «ταξιδέψει» στην Αφρική και στην Αυστραλία.

Ήταν επαγγελματίας μουσικός, έπαιζε κλαρίνο από το 1933 έως το 1975. Έπαιζε κάθε χρόνο στο Παλλημνιακό πανηγύρι του Αγίου Σώζου. Έχει παίξει κλαρίνο σε πανηγύρια, γάμους και γλέντια στα περισσότερα χωριά του νησιού. Στο ρεπερτόριο του περιλαμβάνονται τοπικοί χοροί, όπως ο “Κεχαγιάδικος”, ο “Λιβύζικος”, και το “Πάτημα”. Επίσης  επονομαζόμενα «ευρωπαϊκά», όπως φοξ, βαλς, ταγκό.

Λεβισιανός Ιωάννης Σάμος

Έπαιζε από μικρός τσαμπούνα ενώ ταυτόχρονα ασχολούταν με την κτηνοτροφία ακολουθώντας τον πατέρα του. Δεν έπαιζε σε άλλες περιοχές της Σάμου αλλά μόνο στο Βαθύ. Συμμετείχε κυρίως στα μουσικά δρώμενα των Αποκριών αλλά και στα πανηγύρια. Σε αυτά τα γλέντια, κυρίως στις Απόκριες οι μουσικοί με τις τσαμπούνες συμμετείχαν μετά από ειδικό κάλεσμα συνοδεύοντας στιχάκια.

Λεβισιανός Μανώλης Σάμος

Έπαιζε τσαμπούνα. Με την τσαμπούνα είχαν ασχοληθεί ο πατέρας του, Γιάννης και ο παππούς του, Μανώλης. Η ενασχόληση με το όργανο αποτελούσε για τους ίδιους ερασιτεχνική δραστηριότητα, ενώ ως κύριο επάγγελμα είχαν την κτηνοτροφία.

Λέκκας Σόλωνας Λέσβος

Τραγουδούσε σύμφωνα με τις μουσικές εμπειρίες που ενσωμάτωνε από τους συγγενείς του και τους παλιούς γλεντίστες που γνώρισε κυρίως στην Πηγή. Δεν έπαιζε κάποιο μουσικό όργανο, μόνο μερικές φορές χρησιμοποιούσε ένα τουμπελέκι για να κρατάει το ρυθμό όταν τραγουδούσε. Ξεκίνησε να τραγουδάει σε καφενεία με παρέα τους υπόλοιπους θαμώνες και το ράδιο. Στα πανηγύρια δε, γνωρίζοντας το ταλέντο του στο τραγούδι και ιδιαίτερα στους αμανέδες, τον παρότρυναν να τραγουδάει. Επίσης, είχε ηχογραφήσει κάποια τραγούδια σε συνεργασία με διάφορους ερευνητές και μουσικούς.

Λιγνός Δημήτρης Ικαρία

Ερασιτέχνης μουσικός, με θεωρητικές γνώσεις μουσικής, έπαιζε κιθάρα, λαούτο και λάφτα. Από το 1983 έμενε μόνιμα με την οικογένεια του στο Ναύπλιο, ενώ από το 2000 και έπειτα εγκαταστάθηκε στην Ικαρία. Ξεκίνησε να ασχολείται με τη μουσική από το 1962 όταν ο παππούς του τον πήγε σε μια σχολή μουσικής όπου σπούδασε κλασική κιθάρα. Αργότερα έμαθε λαούτο και λάφτα. Έπαιζε σε μαγαζιά στην Πλάκα της Αθήνας και ήταν μέλος του συγκροτήματος «Lizard». Έπειτα επέστρεψε στην Ικαρία και συμμετείχε στα πολιτιστικά δρώμενα του νησιού. Επίσης, έκανε δίσκο με τραγούδια για την Ικαρία.

Λουλούδης Σωτήριος Χίος

Ήταν οργανοπαίκτης (σαντούρι) και τραγουδιστής. Επίσης είχε διδάξει σαντούρι σε παιδιά. Συμμετείχε σε πανηγύρια, γιορτές, γάμους, χοροεσπερίδες, εκδηλώσεις και είχε επισκεφτεί σχεδόν όλα τα χωριά της Χίου. Παράλληλα εργαζόταν ως αγρότης – μαστιχοπαραγωγός.

Ασχολούταν επαγγελματικά με τη μουσική αλλά δεν συνεργαζόταν σταθερά με κάποια κομπανία. Παράλληλα, διατηρούσε κουρείο στη Βολισσό. Έπαιζε βιολί σε ονομαστικές γιορτές, γάμους, βαφτίσια, καθώς και σε συνεστιάσεις που γίνονταν σε σπίτια. Επίσης, έχει παίξει μουσική και σε κρουαζιερόπλοια, που αγκυροβολούσανε στο λιμάνι της Χίου, για την διασκέδαση των τουριστών.

Μανώλης Γιάννης Ικαρία

Γνωστός με το παρατσούκλι «Ζαχαρογιάννης». Ήταν ερασιτέχνης μουσικός και κατασκευαστής λυρών. Κατάγεται από ναυτική οικογένεια του Φραντάτου και εργάστηκε ως ναυτικός, ενώ συνταξιοδοτήθηκε ασκώντας το επάγγελμα του αυτοκινητιστή στον Άγιο Κήρυκο. Με τη μουσική ξεκίνησε να ασχολείται σε μικρή ηλικία ενώ μετά τη συνταξιοδότηση του ξεκίνησε να κατασκευάζει λύρες.

Μανωλιός Ανακρέων Σάμος

Καταγόταν από το Άνω Βαθύ της Σάμου. Ο πατέρας του, Αριστοτέλης, έπαιζε επαγγελματικά σαντούρι, με το οποίο και βιοποριζότανε τα διαστήματα που δεν είχε παράλληλη απασχόληση. Και ο ίδιος λοιπόν, ξεκίνησε να ασχολείται ερασιτεχνικά με το σαντούρι. Σε νεαρή ακόμα ηλικία απασχολούνταν σε επιχειρηματικές δραστηριότητες του θείου του στο νησί. Το 1937 ο Ανακρέων Μανωλιός πήγε στη Σαλαμίνα έπειτα από προτροπές του πατέρας του, που βρίσκονταν ήδη εκεί. Εργάσθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό, από το οποίο και συνταξιοδοτήθηκε.

Μαρινάκης Δημήτρης Λήμνος

Ξεκίνησε την ενασχόληση του με τη μουσική την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής, σε ηλικία (περίπου) 12 – 13 ετών, προσπαθώντας να κατασκευάσει το πρώτο του όργανο. Στις αρχές τις δεκαετίας του 1950 άρχισε να παίζει βιολί και τραγουδούσε έχοντας λίγες θεωρητικές γνώσεις μουσικής. Σύμφωνα με τον ίδιο το ρεπερτόριο των σκοπών και των τραγουδιών που έπαιζαν οι μουσικοί τότε, επηρεάζονταν ως ένα βαθμό από τις επιθυμίες του ακροατηρίου. Σε μεγαλύτερη ηλικία ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την ψαλτική.

Μαρκάκης Γιώργος Λήμνος

Ήταν μόνιμος κάτοικος του Αγίου Δημητρίου Λήμνου, πρόσφυγας με καταγωγή από το Ρεϊς Ντερέ της Μικράς Ασίας. Τραγουδούσε και έπαιζε μπουζούκι και ακορντεόν. Συμμμετείχε σε διάφορα γλέντια σε καφενεία. Ιδιαίτερα σημαντική, ήταν η εμφάνιση του σε τηλεοπτική εκπομπή στο Άλφα TV που ήταν αφιερωμένη σε τοπικούς μουσικούς της Λήμνου.

Μαυρίκης Κώστας Σάμος

Γεννήθηκε στους Αγίους Θεοδώρους Σάμου. Ξεκίνησε να ασχολείται με τσαμπούνα, φυσαρμόνικα και μαντολίνο αλλά η μεγάλη του αγάπη ήταν το σαντούρι. Μαθήτευσε δίπλα σε δάσκαλο μόλις έξι μήνες. Έπαιζε για μια δεκαετία από το 1947 που ξεκίνησε μόνος του για δυο χρόνια ενώ κατόπιν συνεργάστηκε με έναν άλλο μουσικό. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας είχε κομπανία και έπαιζε. Το 1957 χάλασε το σαντούρι και διέκοψε να παίζει μέχρι το 1979, οπότε και αποφάσισε να ξαναρχίσει. Κύρια απασχόλησή του ήταν οι οικοδομές και τα αγροτικά. Παράλληλα ήταν και ψάλτης, ενώ παρέδιδε και μαθήματα σαντουριού.

Ερασιτέχνης μουσικός από τους Μυτιληνιούς της Σάμου. Έπαιζε ακορντεόν, κιθάρα, μαντολίνο και ντραμς. Ασχολήθηκε με τη μουσική από νεαρή ηλικία. Ξεκίνησε να παίζει σε καντάδες με παρέα συνομήλικων. Η ημι – επαγγελματική του ενασχόληση άρχισε όταν μέλη της παρέας συγκρότησαν κομπανία με την ονομασία ‘Τα Πράσινα Πουλιά’. Η συνεργασία του Νίκου Μοσχονά με την κομπανία διήρκησε δύο χρόνια. Έκτοτε, στα μουσικά δρώμενα συμμετείχε παίζοντας ντραμς με άλλες ορχήστρες της περιοχής. Εκτός από το όργανο που έπαιζε, συμμετείχε και με τραγούδι. Το ρεπερτόριο του ήταν κυρίως Ευρωπαϊκό.

Μουσχούρης Μαρκέλος Χίος

Παίζει κλαρίνο και ενίοτε τραγουδάει. Συμμετείχε σε ηχογράφηση που πραγματοποιήθηκε στη Σπαρτούντα Χίου για το Αρχείο «Αιγαιοπελαγίτικη μουσική παράδοση» το 2006. Συμμετέχει αρκετά συχνά τόσο με το κλαρίνο όσο και με τη φωνή του, σε χιώτικα γλέντια, πανηγύρια, γάμους και σε αποκριάτικες εκδηλώσεις του Δήμου Χίου.

Μουτζουρέλλης Μιχάλης Λέσβος

Ξεκίνησε αυτοδίδακτος,  παίζοντας νταούλι, συνοδεύοντας τον πατέρα του Γρηγόρη, που έπαιζε ζουρνά, από το 1934 έως το 1937 στα κουϊτούκια (μικρά καφενεδάκια) της Αγιάσου. Την περίοδο αυτή, αντικατέστησε στη ‘ζυγιά’ (ζουρνάς – νταούλι) τον μεγαλύτερο αδερφό του Ανέστη, που υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία. Τη δεκαετία του 1940 – 1950, έπαιζε κλαρίνο στα «γλιτώματα» (γλέντια που οργάνωναν για τους εργάτες οι ιδιοκτήτες ελαιοκαλλιεργειών, κατά την ολοκλήρωση της περισυλλογής των ελαιών).

Μουτζούρης Χρήστος Λέσβος

Ερασιτέχνης καλλίφωνος τραγουδιστής και ψάλτης. Έγραψε επίσης πολλά δίστιχα που τραγουδούσε πάνω στον «Πλωμαρίτικο» σκοπό. Τραγουδούσε μόνος του ή μαζί με φίλους του όταν γλεντούσαν σε απόμερα καφενεία του Πλωμαρίου. Τραγουδούσε σε κάθε ευκαιρία, στους δρόμους, στα πανηγύρια, στα καφενεία, ακόμα και στη δουλεία του. Κατά τη δεκαετία του 1950 – 1960 όταν τραγουδούσαν στους δρόμους, τους κυνηγούσαν συχνά οι χωροφύλακες για διατάραξη κοινής ησυχίας.

Μπαλτεράνος Αλέκος Λήμνος

Έπαιζε λύρα και τραγουδούσε ως πρακτικός μουσικός. Ο ίδιος, έπαιζε συχνά, σε διάφορες περιστάσεις, μόνο μαζί με κάποιον άλλον λυράρη, χωρίς άλλα όργανα. Σταθερά συνεργαζόταν με τον λυράρη Θανάση Κοτσιναδέλλη, από τα Τσιμάντρια. Συμμετείχε συχνά σε γλέντια που διοργάνωναν στο ξενοδοχειακό συγκρότημα ‘Ελβετικά’. Πεδίο της μουσικής δραστηριότητας του αποτελούσε κυρίως η περιφέρεια του Κοντιά ενώ εκτός Λήμνου, είχε παίξει το 1967 στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης [Δ.Ε.Θ.].

Υπήρξε επαγγελματίας οργανοπαίχτης και έπαιζε τρομπέτα. Συμμετείχε σε διάφορα γλέντια, αλλά ποτέ με σταθερό μουσικό σχήμα. Επίσης είχε συνεργαστεί με πολλές τραγουδίστριες.  Σχεδόν κάθε χρόνο έπαιζε στο πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής στην Καλαμωτή της Χίου. Συνήθως έπαιζε μουσική σε μαγαζιά, όπως στο Ναυτικό όμιλο στο κέντρο της Χίου. Επίσης έπαιξε με την μπάντα του Δήμου της Χίου αλλά και με τη Φιλαρμονική της Χίου όπου αργότερα, για ένα μεγάλο διάστημα, μέχρι το 2004, δίδασκε εκεί.

Ναδάλης Νίκος Χίος

Προέρχεται από μουσική οικογένεια. Παίζει κιθάρα αλλά η μεγάλη του αγάπη είναι το τραγούδι. Έχει συμμετάσχει στο Πανηγύρι της Αγ. Μαρκέλλας, σε χορούς Συλλόγων του νησιού, στον Ναυτικό Όμιλο, σε καφενεία σε πολλά χωριά της Χίου, σε γάμους κλπ.

Νεαμονιτάκης Μιχάλης Χίος

Καταγόταν από την Παγίδα Χίου. Ήταν επαγγελματίας οργανοπαίχτης και έπαιζε κλαρίνο. Άρχισε να μαθαίνει δίπλα στον θείο του και μετά σε έναν χωριανό μουσικό που του έμαθε να διαβάζει νότες. Από δεκατριών χρονών ξεκίνησε να παίζει κλαρίνο στο χωριό του ακολουθώντας μεγαλύτερους οργανοπαίχτες σε πανηγύρια και γάμους. Από το 1958 και για δύο χρόνια κατά τη στρατιωτική του θητεία στην Αθήνα, έπαιζε στη μπάντα της Αεροπορίας αλλά και σε μαγαζί και σε χορούς που διοργάνωναν Χιώτες που έμεναν στην πρωτεύουσα. Έχει παίξει σε όλη τη Χίο και στα Ψαρά, αλλά και στην Αμερική σε αρραβώνες, γάμους και βαφτίσια.

Νεαμονιτάκης Στέργιος Χίος

Είναι επαγγελματίας αυτοδίδακτος μουσικός. Παίζει ντραμς και τραγουδάει. Ξεκίνησε να παίζει ντραμς κατόπιν παρότρυνσης του πατέρα του σε ηλικία 12 χρονών στο συγκρότημα του πατέρα του, που λεγόταν «οι Μάριοι». Στην αρχή βιοποριζόταν αποκλειστικά από αυτό, αλλά πλέον διατηρεί και κατάστημα με τζάκια. Παίζει κυρίως σε πανηγύρια, εκδηλώσεις, γάμους, βαφτίσεις. Έχει παίξει σε όλη τη Χίο, σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και στην Αμερική, ενώ το ρεπερτόριό του προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του κοινού.

Παντελέλης Μανώλης Λέσβος

Έπαιζε επαγγελματικά βιολί και ερασιτεχνικά σαντούρι. Περιστασιακά, όταν το συγκρότημά στο οποίο συμμετείχε δεν διέθετε τραγουδιστή, τραγουδούσε ο ίδιος. Ανήκε στο συγκρότημα των αδελφών Σταμπουλή ενώ από τα μέσα της δεκαετίας του 1930, σχημάτισε μαζί με τους μικρότερους αδερφούς του, τη δική τους κομπανία. Ως περιφέρεια του αναγνώριζε το Παλαιοχώρι και τα γύρω χωριά της Περιφέρειας Πλωμαρίου.

Παντελίδης Βασίλης Λέσβος

Καταγόταν από το Σκουτάρο Λέσβου. Έμαθε να παίζει σαντούρι από τον πατέρα του και στη συνέχεια ο παππούς του δίδαξε κλαρίνο. Η επαγγελματική του ενασχόληση με τη μουσική ξεκίνησε με τη συμμετοχή του στο συγκρότημα του πατέρα του, Γιώργου, το 1948, όπου έπαιζε πλέον κλαρίνο. Στα μέσα της δεκαετίας του 1940 έπαιζε σαντούρι σε συνεργασία με τον αδερφό του Χρήστο στο βιολί σε γλέντια και διασκεδάσεις. Από το 1948 παίζει κλαρίνο σε πανηγύρια, γάμους, αρραβώνες, διασκεδάσεις και γλέντια σε καφενεία ή σε σπίτια.

Παντελίδης Χρήστος Λέσβος

Ξεκίνησε να μαθαίνει βιολί και σαντούρι με τη βοήθεια του πατέρα και του παππού του, που τον χρειάζονταν στο μουσικό τους συγκρότημα. Ο πατέρας του δίδαξε και το ρεπερτόριο που ήταν απαραίτητο στους γάμους και στα πανηγύρια, δηλαδή τους χορευτικούς σκοπούς, όπως συρτά, καρσιλαμάδες, ζεϊμπέκικα. Το 1953 έπαιζε κορνέτα όντας μέλος στο περίφημο μουσικό συγκρότημα της περιφέρειας της Φίλιας, που ήταν γνωστό ως “Φιλιανή Μουσική”. Αργότερα, το εγκατέλειψε και συνέχισε να παίζει κορνέτα με διάφορους μουσικούς, που είχαν συνήθως έδρα την Καλλονή.

Παντζαράς Χρήστος Λήμνος

Ήταν επαγγελματίας ράφτης και ασχολούνταν παράλληλα με τη μουσική. Έπαιζε μαντολίνο, σαντούρι, βιολί, ακορντεόν και κλαρίνο. Σταθερές μουσικές δραστηριότητες αποτελούσαν για τον ίδιο τα πανηγύρια και οι κοινωνικές συνεστιάσεις που πραγματοποιούνταν στο διάστημα των εορταστικών ημερών. Σε νεαρή ακόμα ηλικία συμμετείχε σε μουσικές κομπανίες που «έλεγαν» τα κάλαντα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, καθώς και σε αυτοσχέδια γλέντια την περίοδο της Λαμπροβδομάδας. Όταν μετανάστευσε στην Αυστραλία έπαιζε μουσική με την ορχήστρα που είχε κάνει.

Υπήρξε ερασιτέχνης τραγουδίστρια. Η ίδια αναφέρει ότι πολλά από τα τραγούδια που γνώριζε, τα έμαθε από το οικογενειακό της περιβάλλον, συγκεκριμένα από τη γιαγιά και τη μητέρα της. Τραγουδούσε σε πανηγύρια, γάμους και βαφτίσια. Από μικρή ηλικία εργάστηκε τόσο στο μαγαζί που διατηρούσε ο πατέρας της Δημήτρης Χαρτολάρης, όσο και σε διάφορες αγροτικές εργασίες.

Παραλής Νίκος Λέσβος

Ξεκίνησε να παίζει επαγγελματικά με το βιολί σε συνεργασία με τον δάσκαλο του Κώστα Μεταξά στο κλαρίνο και τον αδερφό του στο σαντούρι. Η πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση ήταν σε έναν γάμο στην Ερεσό το 1947.

Είναι επαγγελματίας οργανοπαίκτης και τραγουδιστής. Το βασικό όργανο που παίζει είναι το κλαρίνο. Πριν ξεκινήσει την καριέρα του ως μουσικός, δούλευε είτε σε οικοδομές, είτε σε επιπλοποιείο. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας, κατάφερε να εμπλουτίσει το ρεπερτόριο του, ανταλλάσσοντας εμπειρίες με μουσικούς από διάφορες περιοχές της Ελλάδος. Κατά τη χρονική περίοδο της θητείας του στη Θήβα, συμμετείχε σε ένα μουσικό σχήμα μαζί με άλλους εννιά μουσικούς, που έπαιζε μουσική για τους αξιωματικούς και τους φαντάρους.

Πλακίδα Σώσα Ικαρία

Έπαιζε βιολί και ασχολούταν ερασιτεχνικά και με λαογραφικά θέματα της Ικαρίας. Συνεργάστηκε με τον Δημήτρη Λιγνό που παίζει κιθάρα, λαούτο και λάφτα και δημιούργησαν μια Χορωδία στον Άγιο Κήρυκο μαζί με έναν ακόμα Ικαριώτη και 20 γυναίκες. Ο πατέρας της ήταν ερασιτέχνης μουσικός και έπαιζε βιολί. Ασχολήθηκε επίσης και με τη συγγραφή άρθρων και βιβλίων. Επίσης ήταν μέλος του Συλλόγου οι «Φίλοι του Δάσους» στις αρμοδιότητες του οποίου είναι και η διοργάνωση του πανηγυριού στο Στάβλο στις 06 Αυγούστου.

Πλύστακας Στέφανος Ικαρία

Ήταν πρακτικός οργανοπαίχτης, χωρίς θεωρητικές γνώσεις μουσικής και έπαιζε βιολί και μαντολίνο. Έπαιζε μουσική μόνο μέσα στα όρια της γεωγραφικής περιφέρειας του χωριού του. Το ρεπερτόριο του περιλάμβανε κυρίως Ικαριώτικα συρτά, Συληβριανούς, πολίτικους και νησιώτικα και ευρωπαϊκά.

Επαγγελματικά έπαιζε ούτι και τραγουδούσε. Ενώ παράλληλα έχει εργαστεί ως αγγειοπλάστης, μάγειρας και ιδιοκτήτης mini market. Από το 1950 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1960, Δ. Πουλής έπαιξε με το συγκρότημα της περιοχής της Αμανής Βολισσού. Δραστηριοποιούνταν κυρίως στη Βόρεια Χίο και όχι τόσο στα Κατώχωρα (νότια χωριά). Έχει παίξει επίσης σε ηχογραφήσεις του Σίμωνα Καρρά και σε εκπομπές στην τηλεόραση.

Πούλης Λευτέρης Ικαρία

Ήταν γνωστός με το προσωνύμιο «Σκάτζακας». Έπαιζε επαγγελματικά βιολί. Η ενασχόληση του με τη μουσική ξεκίνησε από μικρή ηλικία και ήταν αυτοδίδακτος. Πρώτη του εμφάνιση ήταν σε πανηγύρι και αργότερα έκανε παρέα με μουσικούς και έμαθε κάποια πράγματα παραπάνω. Έχει παίξει βιολί σε διάφορα μέρη εντός και εκτός Ελλάδας. Ενδεικτικά, στη Σάμου, στους Φούρνους, στη Μύκονο, στη Σύρο ακόμη και στην Τουρκία, στην Ιταλία και στην Αμερική.

Είναι επαγγελματίας μουσικός. Παίζει λαούτο, ούτι και τραγουδάει. Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με διάφορα όργανα ως αυτοδίδακτος. Ξεκίνησε ερασιτεχνικά να παίζει με τον αδερφό του που παίζει βιολί και σταδιακά εξελίχθηκαν σε επαγγελματικό σχήμα. Δραστηριοποιείται σε μαγαζιά, πανηγύρια, γάμους και γιορτές και το ρεπερτόριο του περιλαμβάνει κυρίως παραδοσιακά, έντεχνα και λαϊκά. Επίσης παραδίδει μαθήματα μουσικής και έχει συνεργαστεί με τον Π. Θαλασσινό στην Αθήνα.

Πράτσος Πάνος Λέσβος

Έπαιζε μουσική κυρίως “για το κέφι του” λόγω της υψηλής κοινωνικής και οικονομικής του θέσης. Επέλεξε να μάθει μαντολίνο και βιολί. Ως ερασιτέχνης μουσικός έκανε καντάδες στους δρόμους του χωριού μαζί με άλλους μουσικούς, ενώ από τα μέσα της δεκαετίας του 1930 ήταν υπεύθυνος για τις μουσικές βραδιές και εκδηλώσεις στο «Αναγνωστήριο» Αγιάσου όπου και διετέλεσε Πρόεδρος, ενώ από το 1958 έως το 1974, παρουσίασε 8 οπερέτες.

Πρικές Στρατής Λέσβος

Καταγόταν από τα Πάμφιλα Λέσβου. Ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με τη μουσική, το τραγούδι και την ποίηση. Μικρός έψελνε, ενώ 14 χρονών άρχισε να μαθαίνει μπουζούκι. Μετανάστευσε στην Αθήνα όπου εργάστηκε στο ιχθυοπωλείο ενός θείου του και στη συνέχεια στις οικοδομές. Όμως από το 1956 επέστρεψε στα Πάμφιλα και εργαζόταν ως ναυτικός σε όλη την Ελλάδα. Από το 1963 και για επτά χρόνια ταξίδευε στο εξωτερικό. Έμπνευση για τα ποιήματά του είχε γεγονότα της ζωής του ή έγραφε και κατά παραγγελία.

Ράλλης Στρατής Λέσβος

Είχε καταγωγή από τον Μεσότοπο. Τραγουδούσε και έπαιζε τουμπερλέκι. Γνωστός για τους αμανέδες του, συχνά ήταν προσκεκλημένος σε εκδηλώσεις του Αναγνωστηρίου για να τραγουδήσει. Εκτός από αμανέδες, τραγουδούσε με τη συνοδεία ντόπιων μουσικών, σε διάφορες περιστάσεις καρσιλαμάδες, καθιστικούς, συρτούς κ.ά.

Ρόδανος Σταύρος Λέσβος

Από το όνομα της γιαγιάς του πατέρα του πήρε το όνομα η κομπανία «Άννες» στην οποία συμμετείχε. Έπαιζε κλαρίνο και στη συνέχεια κιθάρα. Περιστασιακά τραγουδούσε, σε συγκεκριμένες παραγγελίες, ορισμένων τραγουδιών. Διαθέτει μεγάλη εμπειρία της μουσικής σκηνή της Αγιάσου, αλλά και συνολικά της Λέσβου. Είχε συμμετάσχει επίσης ως μουσικός σε πολλές ηχογραφήσεις.

Ρόδανος Χαρίλαος Λέσβος

Ήταν οργανοπαίκτης με θεωρητικές γνώσεις μουσικής και δάσκαλος μουσικής. Πρώτο του όργανο ήταν το βιολί, ενώ έπαιζε μαντολίνο και κιθάρα. Έπαιζε σε αρραβώνες, καντάδες, γάμους, κηδείες, γλέντια σε καφενεία, σε σπίτια, σε κέντρα διασκέδασης, πανηγύρια, χοροεσπερίδες καθώς και σε μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις και θεατρικές παραστάσεις του «Αναγνωστηρίου» Αγιάσου. Το ρεπερτόριό του περιελάμβανε τοπικούς σκοπούς, σμυρναίικα,  ρεμπέτικα, «ευρωπαϊκά», και κλασσική μουσική.

Ρουμελιώτης Ηλίας Λέσβος

Ξεκίνησε να παίζει επαγγελματικά σαντούρι στο Πλωμάρι στα τέλη της δεκαετίας του 1930 σε συνεργασία με τον μεγαλύτερο αδερφό του Σταύρο στην τρόμπα και τον Παναγιώτη Στεργέλλη στο βιολί. Στα τέλη της δεκαετίας του 1940 άφησε το σαντούρι και ξεκίνησε να παίζει κιθάρα. Έπαιζε συστηματικά στα καφενεία και στα εξοχικά κέντρα του Πλωμαρίου. Έπαιζε επίσης σε πανηγύρια αλλά και σε καφενεία μετά από πρόσκληση των καφετζήδων στην ευρύτερη περιφέρεια του Πλωμαρίου και στην Κεντρική Λέσβο.

Κατάγεται από το χωριό Αγίου Γεωργίου Συκούση της Χίου. Παίζει τσαμπούνα. Συμμετέχει σε διάφορες εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται πάνω στο νησί, μαζί με ντόπιους μουσικούς.

Σβίγγος Γιώργος Λέσβος

Καταγόταν από τα Πάμφιλα και ήταν ερασιτέχνης τραγουδιστής.

Έπαιζε κυρίως κλαρίνο αλλά και βιολί από το 1930 έως το 1966, οπότε μετανάστευσε στην Αμερική. Συνεργαζόταν σταθερά με τον αδερφό του Γιώργο που έπαιζε σαντούρι, ακορντεόν και ούτι, ενώ περιστασιακά  συνεργάστηκε με πολλούς ακόμα μουσικούς της Χίου. Συμμετείχε προπαντός σε γάμους  όπου το κλαρίνο θεωρούνταν το σημαντικότερο όργανο. Εκτός από τους τοπικούς και τους μικρασιατικούς σκοπούς, έπαιζε και τους επονομαζόμενους ‘ευρωπαϊκούς’ χορούς (όπως βαλς, ταγκό, φοξ κλπ.), που τους ζητούσαν πολύ στα νότια χωριά της Χίου.

Συμμετείχε στην οικογενειακή κομπανία των Σουσαμλήδων. Έχει παίξει μουσική στην Αγιάσο και στα περισσότερα χωριά της Λέσβου, σε διάφορες περιστάσεις όπως: γάμοι, αρραβώνες, πανηγύρια, καντάδες, γλέντια σε καφενεία (τα σαββατοκύριακα και τις αργίες, αλλά και σε ιδιωτικά γλέντια μερακλήδων), σε γλέντια σε σπίτια και σε εξοχικά κέντρα της Αγιάσου. Παίζανε τοπικούς σκοπούς, σμυρναίικα, ρεμπέτικα, αλλά και τα επονομαζόμενα «ευρωπαϊκά», όπως ταγκό, βαλς, φοξ.

Σουσαμλής Γιάννης Λέσβος

Ξεκίνησε να παίζει επαγγελματικά σαντούρι το 1939-40, σε ηλικία μόλις 11 ετών, σε συνεργασία με τον πατέρα του, Παναγιώτη στο κλαρίνο. Συμμετείχε στην οικογενειακή κομπανία των Σουσαμλήδων. Τη δεκαετία του 1950 έπαιζε σαντούρι σε συνεργασία με το Μιχάλη Μουτζουρέλλη ή «Λαγό» (κλαρίνο), τον Κομνηνό (βιολί), τρεις ακόμα Αγιασώτες μουσικούς (δυο κιθάρες και ακορντεόν) και τον Τζιτζίνα (τραγούδι). Ο ίδιος τραγουδούσε αλλά σπάνια.

Σουσαμλής Παναγιώτης Λέσβος

Ξεκίνησε την επαγγελματική του μουσική σταδιοδρομία με τρομπόνι και ευφώνιο. Αρχικά συνεργαζόταν με μουσικούς από την Αγιάσο. Έπαιζε με την οικογενειακή κομπανία των αδελφών Σουσαμλή. Παλαιότερα, το όνομα της κομπανίας ήταν «Γλίτσ’ματα». Όταν διέμενε στην Αθήνα, το 1966-1972 συμμετείχε σε διάφορα μουσικά σχήματα, ανάλογα με την εποχή. Κατά το διάστημα 1972-1986 που ήταν στην Αμερική, είχε συνεργαστεί με τραγουδιστές από την Ελλάδα. Το 1986, επέστρεψε στην Αγιάσο και έκτοτε συνεργαζόταν με τα συγκροτήματα των Γιαννακουδάκη και Νίκου Καλαϊτζή ή «Μπινταγιάλα», συμμετέχοντας σε διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις και πανηγύρια.

Είναι τραγουδίστρια. Συμμετέχει σε διάφορες εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται πάνω στο νησί, μαζί με ντόπιους μουσικούς.

Σοφιαδέλης Αντώνης Λέσβος

Ήταν ερασιτέχνης τραγουδιστής. Τραγουδούσε κυρίως σε αυτοσχέδια γλέντια με τους φίλους του, χωρίς τη συνοδεία μουσικών οργάνων. Για βιοποριστικούς λόγους εργάστηκε για 15 χρόνια σε πυρηνελαιουργείο στο Πλωμάρι, ενώ στη συνέχεια ως μεταφορέας λαδιού όπου και πήρε τη σύνταξη του.

Σπάχης Θρασύβουλος Σάμος

Σε νεαρή ηλικία έπαιζε φυσαρμόνικα. Έπαιζε επαγγελματικά μπουζούκι και παρέδιδε μαθήματα στο όργανο αυτό. Ξεκίνησε το μπουζούκι όταν ήταν στη Μακεδονία, τη δεκαετία του 1950. Εκεί συνεργάστηκε για ένα διάστημα με ένα φίλο του που έπαιζε ακορντεόν. Όταν επέστρεψε στη Σάμο συνεργαζόταν με συντοπίτες μουσικούς. Το κύριο επάγγελμα του από το οποίο συνταξιοδοτήθηκε ήταν αρτοποιός. Συμμετείχε κυρίως σε γλέντια σε καφενεία καθώς και σε πανηγύρια κυρίως στη Νότια Σάμο, στο Πυθαγόρειο όπου διέμενε, αλλά και στο Βαθύ, στο χωριό Μυτιληνιοί και αλλού.

Ήταν επαγγελματίας μουσικός και τραγουδιστής. Έπαιζε ούτι και παρέδιδε μαθήματα στο όργανο αυτό. Έπαιζε συχνά μόνος του σε γλέντια, διασκεδάσεις, σε ονομαστικές εορτές, σε γάμους, πανηγύρια και χορούς των συλλόγων ενώ ταυτόχρονα τραγουδούσε. Συνεργάστηκε επίσης με γυναίκες τραγουδίστριες. Σημαντικά γεγονότα στην επαγγελματική του ζωή ως μουσικός ήταν ότι συμμετείχε παίζοντας ούτι στον κρατικό ραδιοφωνικό σταθμό στην Αθήνα, ενώ έχει ηχογραφηθεί και σε τηλεοπτικό σταθμό της Χίου.

Κατάγεται από το Θολοποτάμι Χίου. Είναι επαγγελματίας μουσικός, παίζει μπουζούκι και ούτι. Προτιμάει να κάνει σταθερές συνεργασίες με άλλους μουσικούς για να κάνουν συχνές πρόβες ώστε να είναι «δεμένο» το μουσικό σχήμα. Παίζει κυρίως το χειμώνα, σε καφενεία και νυχτερινά κέντρα. Παίζει επίσης μπουζούκι σε πανηγύρια αλλά και σε καφενεία μετά από πρόσκληση των καφετζήδων.

Τσαντής Περικλής Λήμνος

Έπαιζε επαγγελματικά βιολί. Στα μουσικά δρώμενα της Λήμνου συμμετείχε από το 1946 μέχρι το 1975. Τις πρώτες του εμφανίσεις τις έκανε με το συγκρότημα του πατέρα του, Αναστάση Τσαντή, τους ‘Τσαντήδες’. Σταδιακά, συνεργάστηκε και με άλλες κομπανίες. Σταθερά συμμετείχε σε αυτοσχέδια γλέντια σε καφενεία των χωριών, καθώς και σε τοπικά πανηγύρια στις ονομαστικές γιορτές των Αγίων.

Τσαντίρη Χριστίνα Ικαρία

Ήταν ερασιτέχνης τραγουδίστρια. Ζούσε και δραστηριοποιούταν επιχειρηματικά στον Αρμενιστή Ικαρίας. Τραγουδούσε σε πανηγύρια κυρίως Καριώτικους, Καλαματιανούς, Συρτούς Χιώτικους και Ευρωπαϊκούς όπως την μπόσκα, που χόρευαν τα ζευγάρια. Σήμερα από την οικογένεια της ασχολείται με τη μουσική ο γιος της, Λεωνίδας Τσαντίρης, ο οποίος ζει στην Αμερική αλλά επισκέπτεται τακτικά την Ικαρία και συμμετέχει ενεργά σε μουσικά δρώμενα.

Τσαπαλιάρης Αριστοτέλης Ικαρία

Ήταν καθηγητής φυσικής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και ασχολούταν ερασιτεχνικά με τη μουσική. Ήταν γνώστης βυζαντινής μουσικής και έπαιζε ακορντεόν και κανονάκι. Μάλιστα, πήρε δίπλωμα βυζαντινής μουσικής στο ωδείο ‘Πρωτοπορία’ στην Αθήνα. Δεν έπαιζε μουσική σε πανηγύρια, αλλά συμμετείχε ενεργά στη διοργάνωση των σχολικών εκδηλώσεων – εορτών, αναλαμβάνοντας τη μουσική τους επιμέλεια.

Τσεπέρκας Νίκος Ικαρία

Ξεκίνησε από μικρός να παίζει βιολί και λύρα και ασχολήθηκε επαγγελματικά. Εμπλούτιζε το ρεπερτόριο του και από τραγούδια που άκουγε στο γραμμόφωνο. Μετά την ολοκλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων συνέχισε να συμμετέχει σε τοπικά γλέντια και πανηγύρια της Ικαρίας.

Φάκαρος Νίκος Ικαρία

Ήταν επαγγελματίας μουσικός με θεωρητικές γνώσεις μουσικής και έπαιζε βιολί. Ζούσε μόνιμα στην Αθήνα και επισκεπτόταν την γενέτειρα του κάθε Καλοκαίρι και Πάσχα. Επαγγελματικά με τη μουσική, άρχισε να ασχολείται μετά την ολοκλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων. Συνεργαζόταν με την Αθηναϊκή Κομπανία. Όταν επισκεπτόταν το νησί έπαιζε κυρίως βόρεια της Ικαρίας. Όσον αφορά το ρεπερτόριο του έπαιζε κατά κύριο λόγο νησιώτικα και ευρωπαϊκά.

Ο Γιώργος Φλωράδης ήταν επαγγελματίας μουσικός και έπαιζε συγκεκριμένα κλαρίνο. Παράλληλα υπήρξε και λαϊκός ποιητής, λόγω της ευχέρειας που είχε να «ταιριάζει» στίχους τόσο σε γάμους, όσο και σε άλλες στιγμές τις ζωής του, περιγράφοντας με αυτό τον τρόπο στιγμιότυπα ή σημαντικά γεγονότα. Παρά τις παραινέσεις του πατέρα του δεν ήταν αρχικά σίγουρος αν ήθελε να ασχοληθεί με τη μουσική, μέχρι την πρώτη του συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Μόγια.

Έπαιξε επαγγελματικά λύρα από το 1940 έως τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Είτε μόνος του είτε σε συνεργασία με τον αδερφό του Παναγιώτη. Πεδίο δράσης του αποτελούσε η στενή γεωγραφική περιφέρεια του τόπου του. Το ρεπερτόριο στο γλέντι του γάμου καθώς και σε άλλες διασκεδάσεις, περιελάμβανε τόσο τους τοπικούς σκοπούς, όπως ο “Κεχαγιάδικος” ο “Λιβύζικος”, ο “Κατσιβέλικος” και το “Πάτημα” όσο και τα επονομαζόμενα «ευρωπαϊκά», όπως βαλς, ταγκό, φοξ.

Φράγκος Θεολόγος – Φράγκος Γιάννης Ικαρία

Είναι επαγγελματίες μουσικοί με θεωρητικές γνώσεις μουσικής. Παίζουν σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, συμμετέχοντας σε μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις, σε γάμους, σε γλέντια, σε φεστιβάλ, σε συναυλίες κ.ά. Τακτικά επισκέπτονται και το εξωτερικό. Επίσης έχουν συνεργαστεί με πολλούς γνωστούς μουσικούς και τραγουδιστές. Συνηθίζουν να προσαρμόζουν το ρεπερτόριο τους με βάση τα θέλω του κοινού και σε ποιο μέρος έπαιζαν. Συμμετέχουν επίσης ενεργά και σε διάφορα γλέντια και πανηγύρια της Ικαρίας.

Χατζηστυλιανός Τρύφωνας Λήμνος

Κατάγεται από το χωριό Παναγιά. Είχε λίγες θεωρητικές γνώσεις μουσικής και έπαιζε σαντούρι και λύρα. Ασχολήθηκε επαγγελματικά κυρίως με τις αγροτικές εργασίες αλλά και με τη μουσική μέχρι περίπου τα μέσα της δεκαετίας του 1970. Μόνος του ή σε συνεργασία με τον αδερφό του ή/και τους δύο μουσικούς από την Πλάκα Λήμνου, Γιάννη Μηδέλια (λύρα) και Βαγγέλη Σκαλιώτη (κλαρίνο), έπαιζε συνήθως μουσική στην περιοχή της Παναγιάς. Το ρεπερτόριο του εστιαζόταν κυρίως σε Συρτά», «Καλαματιανά», «Σμυρνιά», το «Σιληβριανό», και λιγότερο τα τοπικά «Λημνιά» τραγούδια.

Ξεκίνησε να παίζει βιολί σε τοπικά συγκροτήματα, σε ηλικία 18 ετών. Αρχικά, για ένα χρόνο περίπου, έπαιζε στο ίδιο συγκρότημα με τον πατέρα του. Όταν απολύθηκε από το στρατό, μετά από 3 χρόνια θητείας, το 1949, συνεργάστηκε με τοπικούς μουσικούς και έφτιαξε δικό του συγκρότημα. Συμμετείχε σε ηχογράφηση του Συλλόγου Προς Διάδοσίν της Εθνικής Μουσικής, υπό τη διεύθυνση του Σίμωνα Καρρά. Έπαιζε με τη κομπανία του κυρίως στα χωριά της Περιφέρειας Πλωμαρίου.

Ξεκίνησε να παίζει κιθάρα στην κομπανία του πατέρα του, Δημήτρη, που έπαιζε βιολί, μαζί με τον ετεροθαλή αδερφό του, Γιάννη στο σαντούρι και τον ξάδερφο του, Μανώλη Χρήστου στην κορνέτα. Μαζί με τον αδερφό του Παναγιώτη, τις δεκαετίες 1960-1970 έπαιζε ακορντεόν στα εξοχικά καφενεία και στα κέντρα της περιφέρειάς τους, κυρίως τα Σαββατοκύριακα. Την περίοδο αυτή συνεργάζονταν με τραγουδίστριες που έρχονταν από την Αθήνα. Έπαιζε καρσιλαμάδες, συρτά, ζεϊμπέκικα, τοπικούς σκοπούς του Πλωμαρίου (όπως το αποκριάτικο Έρι-πάλε) και της Λέσβου, καθώς και σμυρνέϊκα.

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1940 και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960 ζει και εργάζεται στην Αγιάσο, και συνεργάζεται σταθερά με την κομπανία «Άννες». Την περίοδο 1950-1960 έρχονται τραγουδίστριες από την Αθήνα (η Άβα, η Κούλα Τζιτζή κ.α.) και τραγουδούν μαζί με την κομπανία στα κέντρα και τα πανηγύρια της Αγιάσου και των χωριών. Συνεργάστηκε επίσης για πολύ μικρό χρονικό διάστημα με τη δεύτερη μεγάλη κομπανία της Αγιάσου, της οικογένειας Σουσαμλή.