Ο Ζουρνάς, προέρχεται από τον αυλό, το κατ’ εξοχήν πνευστό της αρχαίας ελληνικής μουσικής.. Αναφέρεται και ως Καραμούζα ή Πίπιζα και ανήκει στην κατηγορία των αερόφωνων οργάνων. Το υλικό κατασκευής του είναι το ξύλο και το καλάμι. Μουσικά έχει έκταση 1 οκτάβα και 2 νότες. Είναι τύπου Όμποε, δηλαδή με διπλό γλωσσίδι, στο οποίο οφείλει τον οξύ και διαπεραστικό του ήχο. Φτιάχνεται σε διάφορα μεγέθη (από 22 έως και 60 εκ.). Οι πιο κοντοί Ζουρνάδες κατασκευάζονται στη δυτική Ρούμελη και στην Πελοπόννησο, ενώ οι μακρύτεροι στη Μακεδονία. Συνήθως παίζουν δύο μαζί (ένας για τη μελωδία και ο άλλος για το ίσο). Μαζί με το Νταούλι αποτελούν το (κύριο) παραδοσιακό μουσικό σχήμα («ζυγιά») της στεριανής Ελλάδας, κατάλληλο για ανοικτό χώρο. Ο Ζουρνάς είναι ευρέως διαδεδομένος στην Πελοπόννησο (Πίπιζα), Στερεά και Μακεδονία (Ζουρνάς), ενώ συγγενικά όργανα υπάρχουν σε όλη την Ανατολή, από τη Β. Αφρική ως την Ινδία και την Κίνα.